چقدر این روز ها دلم گرفته احساس می کنم این نامه به آخر رسیده و من در کلمه آخرش مانده ام.

چند کلمه ای به عقب باز می گردم .این نامه سفید است! دوباره شروع به نوشتن می کنم و دوباره

در کلمه ی آخرش می مانم و وقتی به عقب باز می گردم همه چیز پاک شده است!

روز ها هفته ها سال ها می نویسم اما همه چیز سفید است.

نگاهی به قلمم می اندازم... ای بابا این که پاک کنه یه عمریه خودمو بقیه رو گذاشتم سر کار!!!!!!

نوشته شده در شنبه 90/5/15ساعت 3:56 عصر توسط زینب السادات میرامین محمدی نظرات ( ) |